Naczynie na pieczeń, Sarreguemines, YEDDO 19 th

Paul Utzschneider i Paul de Geiger, to prawdziwi artyści, którzy wnieśli małe miasto Sarreguemines na szczyt przemysłu ceramicznego. Od XIX wieku miasto to dostarcza całemu światu ogromną kolekcję ceramiki, wazonów, ozdobnych doniczek, czy też fresków ściennych.

Działalność rozpoczęto w 1790 r. Nicolas-Henri Jacobi wraz z dwoma wspólnikami założył pierwszą fabrykę, którą w roku 1800 przejął człowiek z Bawarii: Paul Utzschneider i wkrótce biznes szybko ożył. Napoleon I stał się jednym z jego głównych klientów i złożył u niego kilka zamówień. Utzschneider wprowadził nowe techniki zdobienia. 

W 1836 roku Utschneider przekazał zarządzanie fabryką swojemu zięciowi Alexandre de Geiger. W 1838 roku firma Villeroy & Boch skontaktowała się z Alexandre de Geiger. Współpraca ta zaowocowała wzrostem biznesu. Rozkwitła rewolucja przemysłowa. Nowe fabryki, zbudowane w latach 1853 i 1860, były zasilane wyłącznie parą. 

W 1871 roku, w związku z aneksją Mosselle przez Niemcy, Alexandre de Geiger opuścił Sarreguemines i przeniósł się do Paryża. Jego syn Paul de Geiger przejął zarządzanie. Zbudowano dwie nowe fabryki w Digoin i Vitry-le-François. Paul de Geiger zmarł w 1913 roku, w tym samym roku, w którym firma Utzschnieder & Co została podzielona na dwa przedsięwzięcia: jedna zarządzała fabryką Sarreguemines, druga fabrykami francuskimi (Digoin i Vitry-le-François). W 1919 roku, po pierwszej wojnie światowej, różne fabryki zostały połączone pod nazwą Sarreguemines-Digoin-Vitry-le-François i zarządzane są przez rodzinę Cazal. W czasie II wojny światowej fabryka była przejmowana od 1942 do 1945 roku, kiedy to zarządzała nią firma Villeroy & Boch.

Na początku XX wieku fabryka Sarreguemines - wyspecjalizowana w produkcji płytek ceramicznych - korzystała z artystycznego wkładu takich artystów jak H. Steinlein. Zlecono im zaprojektowanie paneli dekoracyjnych stosowanych głównie w domach towarowych, sklepach i budynkach holi wejściowych.

Lata Lunéville. W 1978 roku fabrykę kupiła grupa Lunéville-Badonviller-Saint-Clément. Był to decydujący czynnik w historii fajansu Sarreguemines: produkcja naczyń została wstrzymana w 1979 roku, a fabryka skoncentrowała się na produkcji płytek podłogowych i ściennych. Fabryka La Blies została zamknięta, aw 1982 roku nazwa została zmieniona na Sarreguemines Bâtiment.

Fabryka w Vitry-le-François produkuje urządzenia sanitarne, Digoin ceramikę cateringową, a fabryka Lunévile-Saint-Clément wyroby artystyczne i dekoracyjne.

W 2002 roku firma wznowiła działalność: 29 pracowników i menedżerów zostało udziałowcami. Przejęli zarządzanie fabryką i zmienili nazwę na Céramique de Sarreguemines. 130 pracowników próbowało utrzymać produkcję. W 2005 roku firma została objęta nadzorem. Produkcja kontynuowana z około 60 pracownikami. W dniu 9 stycznia 2007 roku sąd zarządził likwidację. 1 lutego 2007 wszelkie działania ustały. Fabryka fajansu Sarreguemines już nie istnieje. Lunéville-Saint-Clément nadal produkuje kilka modeli, które rozsławiły Sarreguemines.